Bilseydim yaşamazdım
Tedbirli olmanın başıma işler açtığı
O şehirde

Kapalı kutulardan mis gibiAçılıyor çarşafları sevinç seslerininBiz bir yana artık hüznün tırnakları bir yanaGeçirip duramayacak…

bakışlarında bulurum,
utangaç ve kıvrak gözlerinde
soğuklarımı kıracak yangını.

Kimsenin atı ulaşmadı bu adağa
Atlar ölmüş. Havale geçiren dağlar görüyorum.

Neden sonra düğüm diye bir kelime hatırlıyorum
Anılar akar gibi yer değiştirirken.

Belli ki ölümün suya yansıdığı yerlere uzak biriyim
Heyecanla ilk gün gömleklerini denedim olmadı

Sessizlikler ve melekler daimî misafirimiz
Hevesle korumuşlar tüm odaları
Onlara da selam, unutur muyuz onları

Burada yerim yok
Toprak kabul etmez
Gök yüz vermez adıma

Bu evleri görmenin sevinci büyür
Hiç dokunmadan içine acıların