Hiçbir Şeyi Duymuyor İnsanlar
Hiçbir şeyi duymuyor insanlar hiçbir şeyi Mesela karıncaları -yürürken çıkardıkları sesleriO seslerin sırtında evlerine götürdükleri…
Hiçbir şeyi duymuyor insanlar hiçbir şeyi Mesela karıncaları -yürürken çıkardıkları sesleriO seslerin sırtında evlerine götürdükleri…
Neden doğdu bilinmez
Neden yaşadığı da
Nereden baksan
Garip bir hayattı onunkisi
ben iyi gün dostlarını severim
onlar iyi günün kıymetini bilirler
rahat bir nefes almanın
içerdiği tüm derinliği
rahat bir nefes vermenin
farkında olunmayan esenliğini
Çok şey paylaştığıma inanırdım
Ders aralarında kozalak oynadığım çocuklarla
Günü gelince konuşacaksın
Onun suskunluk zamanlarında mayalanan cümlelerle
Korktuğum kadar derin değilmiş
Yıllarca kenarında oturdum, bu deniz
Anladım, başımı döndürdü
Islanınca ayaklarım
Masaya buyur ettiklerinde
Teklifsiz otururlar
Yutkunmadan kardeş malına çöktükten hemen sonra
Her işin kolayıdır onların hesabına düşen sınır kapılarında
Her şeyin ucuzunu bulur
Ölür öldürür yağmalar ama
“VATAN SAĞOLSUN” derler günün sonunda
Tanrılar geleceği, insanlar olanları,bilgeler ise yaklaşanları sezerler.(Philostratus, The Life of Apollonius of Tyana: Volume VIII)…
öldürmedilerbelini bükenbir ağrıya dayanarakaldılar götürdülersâdık kalmanı gerektirecek bütün uzuvlarını esenlikler dilerimbıçaklarını bilediler!verdiler rızâyla, herkesten önce…
toprak ona yaradı su ona
açılan her vaktin kapısı ona