iyi gün dostu olmanın zorluğu üzerine bir murâkabe

ben iyi gün dostlarını severim
gün ortası selamlarını
o selamların arasında
aklımdasın diyen sesin
kendini hatırlatan inceliklerini

ben iyi gün dostlarını severim
onlar iyi günün kıymetini bilirler
rahat bir nefes almanın
içerdiği tüm derinliği
rahat bir nefes vermenin
farkında olunmayan esenliğini

ben iyi gün dostlarını severim
onlar vicdanlarının ipini çözerek
düğünü ve ölümü beklemezler kendilerini göstermek için
geçerken uğrayıverirler ya da
müsait misin diye sormadan çay koy geliyorum derler
kendinizi dahi unuttuğunuz bir köşenize

ben iyi gün dostlarını severim
beklemez ve bekletmezler
zamanlanmış bir buluşma için sevdiklerini
görünür ve bir âna bahşederler
hayatın plana gelmeyen
yerlerinden yonttukları güzellikleri

ben iyi gün dostlarını severim
bir sofranın fazlasına göz koymaz
zamanla birikmiş hesaplara gönül düşürmezler
sendelediğiniz yerde gülüp
düş de toprak atalım üstüne diyen
şakacı bir omuz oluverirler

ben iyi gün dostlarını severim
çünkü anlarlar
dünyada iyi olmanın ne menem dert olduğunu
mahcup olduğunuz yerde durmaz
iyilikleri minnet altına sokmayan bir tesadüf gibi
yapıverirler

ben iyi gün dostlarını severim
onlar iyi günün kıymetini bilirler
rahat bir nefes vermenin
farkında olunmayan esenliğini
rahat bir nefes almanın
içerdiği tüm derinliği

iyi gün dostlarını severim ben